Historia czarnych włosów i jak jeden z pisarzy nauczył się kochać własne

Podczas Miesiąca Czarnej Historii - i zawsze, jeśli o to chodzi - ważne jest, abyśmy poświęcili trochę czasu na refleksję historie członków czarnej społeczności i świętuj ogromny wkład, jaki ma społeczność zrobiony. W tym artykule pisarka i mama Joy Ejaria bada temat czarnych włosów, badając swoje relacje z własnymi, a także opowiadając, jak uczy swoje córki kochać ich.

Pieluchy, szorstkie i twarde to tylko kilka słów często używanych do opisania włosów o fakturze afro. Jako osoba z tego typu włosami uważam, że wybór słów jest dla mnie kłopotliwy.

Założenie, że włosy afro są twarde, jest błędne na wielu poziomach, ponieważ z naukowego punktu widzenia włosy afro są w rzeczywistości najbardziej delikatna konsystencja włosów, dlatego w ich pielęgnacji włącza się stylizację ochronną rutyna. Ten rodzaj wadliwego sposobu myślenia jest powszechny w społeczności kosmetycznej dzięki eurocentrycznym ideałom, do których kierują się marki kosmetyczne.

Na butelkach szamponu lub odżywki przeznaczonej dla włosów Afro normalne jest, że do opisania włosów, do których ten produkt jest idealny, używa się słów „niemożliwy do opanowania” lub „zniszczony”. Jest więc zrozumiałe, że osoby z włosami afro stają się następnie uwarunkowane do tego typu myślenia. Jako matka dwóch małych dziewczynek z teksturowanymi włosami ciężko pracuję, aby nie przyswoiły sobie tego negatywnego przekazu i nie nauczyły się kochać swoje włosy.

Od frędzli po puszące się, zagięcia i skręcenia, a nawet loki i fale, czarne włosy mają różne kształty i rozmiary, to znaczy dlaczego system klasyfikacji włosów stworzony przez stylistę fryzur Oprah Winfrey, Andre Walkera, był mile widziany innowacja. w odróżnieniu Miernik włosa Eugene Fischer, który powstał na początku XX wieku w celu oceny względnej „bieli” ludzi rasy mieszanej na podstawie koloru włosów i konsystencji, ten system pomaga wyjaśnić nieporozumienia i umożliwia ludziom znalezienie produktów najlepiej dopasowanych do ich włosów rodzaj.

System typowania włosów Andre Walker zaczyna się od 1, czyli prostego w prążki, i przechodzi aż do 4c, co można porównać do obcisłej zabawki pod względem kształtu loków. Należę do tego drugiego. Moje loki są napięte, bez definicji. Moje włosy wyglądają na krótkie, chociaż wyciągnięte są dość długie.

Moja najstarsza córka ma włosy takie same jak moje, a moja druga córka mieści się w przedziale od 3c do 4a, co pozwala opisać jej włosy raczej jako kręcone niż skręcone. Jej loki dobrze układają się na włosach i zapewniają swobodę ruchów podczas czesania.

Od najmłodszych lat ludzie zaczęli porównywać moje dziewczyny z dyskryminujące podteksty ich włosów i stwierdzenia kojarzące się z siostrą o fakturze 4c miał „złe” włosy. Jako rodzic takie rzeczy mogą być przygnębiające, więc mogę sobie tylko wyobrazić, jak się wtedy czuła. Wolę unikać rozmowy z nią o tym, ponieważ czuję, że to znacznie podkreśli różnicę. Ale co jakiś czas, kiedy wspomina, że ​​`` nienawidzi swoich włosów '' lub żałuje, że ma włosy jak konkretna celebrytka z luźniejsze loki, przypominam jej, że jej włosy są dla niej wyjątkowe i mają potencjał, aby zrobić znacznie więcej, niż w to wierzy mogą.

Uważam też, że reprezentacja wizualna odgrywa ogromną rolę w tym, jak dzieci postrzegają siebie, więc walczę z jej negatywnymi myślami pokazując jej obrazy moich włosów na przestrzeni lat i mam nadzieję, że z czasem pokocha swoje włosy tak, jak ja teraz kocham moje.

Pamiętam, kiedy zdałem sobie sprawę, że mam włosy w stylu afro, miałem 10 lat na placu zabaw w szkole podstawowej w południowym Londynie, kiedy miałem koleżanka z klasy zwróciła uwagę na gąbczastą fakturę moich włosów i to, że nie mogła ich łatwo ułożyć w taki sam sposób, jak w przypadku inne.

Dla wielu czarnoskórych kobiet, takich jak ja, jest to często pierwsze doświadczenie, które sprawia, że ​​czujemy się osamotnieni, różni się od tych wokół nas w szkole. Miały go moi przyjaciele, a ostatnio także moje dzieci. To smutne i bolesne otwarcie oczu.

Dorastające czarnoskóre dziewczyny często spędzają soboty w sklepie fryzjerskim, albo szukając środka odprężającego lub warkocze zrobione podczas słuchania Auntys prowadzą rozmowy, o których wiedzą, że nie powinny ich słuchać zbyt.

Wciąż dobrze pamiętam, kiedy po raz pierwszy rozluźniłem włosy. Miałam pięć lat, prawie były Święta Bożego Narodzenia, a mama chciała, żebym miała „ładne” włosy, więc zabrała mnie do fryzjera. Jednym z powodów, dla których tak dobrze pamiętam ten dzień, jest ból, który odczuwałem podczas tego procesu. Dla tych, którzy nie wiedzą, czym jest trwała ondulacja dla czarnych włosów - jest to proces półtrwałego prostowania włosów Afro przy użyciu formuły chemicznej powszechnie nazywanej „środkiem relaksującym”.

Odkąd zapoznałam się z takimi surowymi zwyczajami w tak młodym wieku, podobnie jak inne czarne dziewczyny przyzwyczaiłam się do idei, że „piękno to ból”. Co sześć do ośmiu tygodni odwiedzałem profesjonalistę, aby przejść przez straszliwą próbę prostowania włosów, aby spełnić zachodni ideał piękna.

Przez całe liceum nosiłem włosy w starannie zaplecione warkocze. Na wypadek, gdyby moje włosy nie były w tej ochronnej fryzurze, musiały być rozluźnione. Zanim poszedłem do college'u, zacząłem eksperymentować z moimi włosami, aby w pełni zrozumieć, co dokładnie mogą zdziałać. Zacząłem od splotów, ale irytowały mnie tak szybko, że doprowadziło to do cięcia wróżki, które utrzymywało się przez wiele lat.

W połowie 2000 roku rozpoczął się ruch społeczny, który dzięki mediom społecznościowym rozprzestrzenił się na cały świat. Czarne kobiety były zachęcane do obejmowania swoich naturalnych, afro włosów. Uruchomiono hashtagi, załadowano tutoriale i przygotowano produkty. Zjednoczone, czarne kobiety sprzeciwiały się idei, że dobre włosy równa się prostym włosom.

Nie oglądając się za siebie, poszedłem za jego przykładem. Nożyczkami odciąłem wszystkie włosy i czy to było wyzwalające. Potrzeba było 21 lat i ruchu społecznego, aby zdać sobie sprawę z prawdziwego potencjału moich włosów. Ponieważ ruch był jeszcze na bardzo wczesnym etapie, przyjaciele i rodzina myśleli, że przechodzę przez jakiś kryzys życiowy. Nie mogli pojąć, jak mogłem odciąć wszystkie włosy bez wyrzutów sumienia. Łatwiej było mi pomyśleć, że przechodzę przez jakąś chorobę psychiczną, niż o mnie wybierać nosić włosy w naturalnym stanie, w jakim wyrastają ze skóry głowy.

Autorka i naukowiec Emma Dabiri jasno stwierdza w swojej książce: Nie dotykaj moich włosów, że czarne włosy to nigdy nie tylko włosy. Szczególnie w przypadku czarnych kobiet jest to o wiele bardziej złożone. Jesteśmy przesadnie krytykowani za wszystko, co robimy, ale jeśli chodzi o nasze włosy, robi się to za pomocą grzebienia o drobnych zębach. To jest powód, dla którego często pojawia się oburzenie, gdy nie-czarna kobieta decyduje się nosić włosy w stylu tradycyjnie noszonym przez czarne kobiety. Weźmy na przykład Kim Kardashian, która raz po raz była oskarżana o przywłaszczenie sobie czarnej kultury poprzez noszenie warkoczy i bycie chwalonym za styl, za który potępia się czarne kobiety.

Na całym świecie czarne dziewczyny były i nadal są karane za włosy.

W 2019 roku Kalifornia była pierwszym stanem amerykańskim, który wprowadził ustawę (ustawę CROWN), która zasadniczo zakazuje dyskryminacji włosów i od tego czasu inne stany, takie jak Nowy Jork, poszły w jej ślady.

Jednak w Wielkiej Brytanii czarne i mieszane dzieci nie mają szans, a wiele z nich otrzymuje surowe kary, nawet wykluczenie ze szkoły. Miałem przyjaciół z dziećmi ze szkoły podstawowej, którym przekazano ostrzeżenie lub odesłano ich do domu z powodu problemów związanych z włosami. W przeciwieństwie do naszych przyjaciół po drugiej stronie stawu, Wielka Brytania nie ma takiego prawa jak ustawa CROWN; zamiast tego sprawy dotyczące dyskryminacji włosów podlegają Komisji ds. Równości i Praw Człowieka. Na początku tego roku Ruby Williams, studentka ze wschodniego Londynu, otrzymała pozasądową ugodę w wysokości 8500 funtów po tym, jak twierdzi, że jej szkoła stwierdziła, że ​​jej włosy naruszają zasady dotyczące mundurków szkolnych. Szkoła Ruby'ego, The Urswick School, nie przyjęła odpowiedzialności i poinformowała o tym BBC Newsbeat: „Ciało kierownicze jest bardzo zaniepokojone, jeśli którekolwiek dziecko lub rodzina czuje, że je dyskryminowaliśmy... Nie akceptujemy faktu, że szkoła dyskryminowała, nawet nieumyślnie, jakąkolwiek osobę lub grupę ”.

W The Journal of Southern Historyw sekcji „Włosy niewolnicze i kultura afroamerykańska w XVIII i XIX wieku” pisarze Shane White i Graham White zauważyli że „sposób, w jaki afrykańsko-amerykańscy niewolnicy stylizowali swoje włosy, był ważny dla nich jako jednostki, a także odgrywał znaczącą rolę w ich wspólnocie życie".

Tak więc dla szkół i organizacji niesprawiedliwe dyscyplinowanie ludzi z powodu ich wyboru włosów odbiera im coś, co czyni ich zasadniczo czarnymi. W Zdrowie kobiet W wywiadzie dla magazynu w 2020 r. Dr Tricia Wolanin, psycholog kliniczny, mówi, że powodem, dla którego nadal powszechna jest dyskryminacja włosów, jest: ponieważ „włosy są często postrzegane jako odzwierciedlenie osobowości, a nie aspekt tożsamości, ponieważ można je zmienić lub przebudowany ”.

Wiedziałem, że moja praca została dla mnie przygotowana, gdy USG przy obu okazjach ujawniło, że mam dziewczynki i będę wychowywać czarne dziewczyny, które wyrosną na czarne kobiety. Obawiałem się, że wpadną w tę samą pułapkę, co ja, wierząc, że muszą zmienić swoje naturalne włosy. Dlatego w każdej chwili uczę ich kochać siebie bez żadnych ograniczeń i używając takich książek jak „Love Thy Fro” Caseya Elishy, Jestem w stanie sprawić, że poczują się widziani. Podczas gdy praca nad zakończeniem dyskryminacji włosów będzie trwała, jako matka będę nadal uczyć moje dzieci, aby kochały swoje włosy, ponieważ nikt nie powinien czuć się otarty.